الیزابت

آخرین روز آذرماه که می شود پائیز عزم رفتن می کند تا سپیدی زمستان جایش را به برگ های زرد و قرمزی بدهد که شاهد لحظه های ناب عاشقی بوده اند و انتهای این روز بهانه ای ست برای برپایی جشن ها و دورهمی ها در جمع اقوام، دوستان و بزرگترها که با پهن کردن سفره یلدا و چیدن میوه های خوشرنگ و خوراکی های خوشمزه و گرفتن فال حافظ، شبی خاطره انگیز رقم می خورد تا به یادگار بماند بلندترین شب سال؛ که همین یک دقیقه بیشتر کنار هم بودن را باید غنیمت شمرد. الیسا جانم؛ از ته دل سپیدی و آرامش برف زمستان را برایت آرزو دارم تا با گرمای قلب پاکت برایت دلنشین باشد.   ...

دخترکم، یک روز دیگر از بیست و پنجمین ها شد و من چندماه است فرصت نکرده ام بنویسم از تو، از حس و حالت، از بودنت، از شیطنت ها و بازیگوشی ها و شیرین زبونی هایت. دلبندم بودنت در تمام لحظات چون نوری است که بر دلمان می تابد و به زندگیمان رنگ می بخشد؛ رنگ هایی از جنس عشق، آرامش، شادی و انرژی که همه و همه از درون تو فرشته کوچک سرچشمه می گیرد. الیسا جانم با شروع ماه مهر و آغاز سال تحصیلی، وارد پیش دبستانی یک شدی البته در همان مهدکودک فقط با این تفاوت که باید لباس فرم به تن کنی و من هر روز با دیدنت به این فکر می کنم که چقدر زود بزرگ شدی و کودکیت دارد تمام می شود و چشم برهم زدنی باید وارد جامعهی بزرگتری بشوی. دلبندم مثل روال هرسال پائیز یه سفر ...